در آغاز با هر چيزى شروع ميكنيم

هر چيزى كه ديده شده ،هرچيزى كه انجام شده ،

آنچه که فکرش انجام شده

هر آنچه كه احساس شده

هر آنچه كه تصور شده

وهر آنچه فراموش شده

و آنچه در درون ما نا گفته ويا نا انديشه است .

این منبع مطالب ما است و ما از آن برای ایجاد لحظات خلاقیت استفاده می کنیم

محتواى مطالب از درون ما نمى آيد- منبع آن ، ازبيرون است.

خرد ما را احاطه كرده است و پيشنهاد هاى پايان نيفتنى همواره قابل دسترسى أست.

نه تنها از طریق تجربیاتمان بلكه ما آن را احساس می کنیم، یا به یاد می آوریم یا به آن وصل میشویم.

از طریق رویاها، شهودها،تکه‌های ناخودآگاه یا راه‌های دیگری که هنوز ناشناخته هستند. که توسط آنها بیرون راه خود را به داخل پیدا

می‌کند. براى ذهن، به نظر می رسد که این مطالب از درون آمده است. اما این یک توهم است. فقط ذره کوچکی از اين منبع وسيع در

درون ما ذخیره شده است.

این بسته هاى ظريف گرانبها مانند بخار از ضمير ناخودآگاه سرچشمه می گیرند و متراکم می شوند و یک فکر را شکل می دهند. اين

نظريه ممکن است مفید باشد که منبع را به عنوان یک ابر در نظر بگیرید.ابرها هرگز واقعاً ناپدید نمی شوند بلکه فقط تغییر شکل می دهند.

آنها به باران تبدیل می شوند و قسمتى از اقیانوس می شوند و سپس تبخیر می شوند و به ابر تبدیل می شوند.

هنر هم همينگونه است. هنر گردشی از ایده های پر انرژی است. عاملی که باعث می شود آنها جدید به نظر برسند این است که هر بار

که برمی گردند شكل متفاوتی دارند. هیچ دو ابری شبیه هم نمى باشد.

به همین دلیل است که وقتی تحت تأثیر یک اثر هنری جدید قرارمی گیریم، می تواند در سطح عمیق تری طنین انداز شود.

شاید این همان چیزی باشد که به شکلی ناآشنا به ما باز می گردد. یا شاید چیزی ناشناخته است که ما متوجه نشده ایم و به دنبال آن

هستیم. قطعه ای گمشده در پازلی ناپایان ..

به نظر می‌رسد, تبدیل یک ایده به واقعیت می‌تواند اندازه آن را کاهش دهد و آن را از غیر زمینی به زمینی تغییر دهد.

تخیل محدودیتی ندارد.اما دنیای فیزیکی محدود است و یک اثر در هر دو وجود دارد.

آگاهى-۰۰۵

منبع خلاقيت

برگی دیگراز کتاب "عمل خلاقانه : روشی برای بودن" اثر ریک روبین. برای ورود به اولین فصل کتاب