تمام کاری که انجام می‌دهیم , حتی پیچیده‌ترینش- در اعماق خود جوهری نهفته دارد.

هویتی مرکزی، ساختاری بنیادین؛ مثل اسکلتی که گوشت و پوست را نگه می‌دارد.

برخی آن را «بودنِ محض» می‌نامند.

وقتی کودکی خانه‌ای را نقاشی می‌کند، شاید پنجره‌ای داشته باشد، سقفی و دری. اگر پنجره را حذف کنی، هنوز خانه

است.اگر در را برداری، باز هم خانه است. اما اگر سقف و دیوارهای بیرونی را هم حذف کنی و فقط پنجره و در باقی

بماند.دیگر به‌روشنی معلوم نیست که هنوز خانه‌ای در کار هست یا نه

.به همین شکل، هر اثر هنری دارای ویژگی یگانه‌ایست که به آن جان می‌بخشد و هویتش را شکل می‌دهد.

این ویژگی ممکن است موضوع اثر باشد، اصلِ سازمان‌دهنده‌اش، زاویه‌ دیدِ هنرمند، کیفیت اجرا، جنسِ مواد،

حال‌وهوای منتقل‌شده، یا ترکیبی از این عناصر.

هرکدام از اینها می‌توانند در شکل‌ گیری جوهره نقش داشته باشند.

اگر یک مجسمه‌ساز اثری را از سنگ خلق کند یا از گلِ کوزه‌گری، تجربه‌ی آن دو کاملاً متفاوت خواهد بود.

با این حال، یک اثر سنگی و اثری از گلِ می‌توانند جوهری یکسان داشته باشند.

جوهره همیشه حضور دارد، و در مرحله‌ پرداخت، وظیفه‌ ما این است که آن را پنهان نکنیم.

گاهی جوهره‌ یک اثر ممکن است از زمان آغاز تا پایان کار تغییر کند.

وقتی اثر را پالایش می‌کنی، عناصر جدیدی به آن می‌افزایی، یا اجزایش را جابه‌جا می‌کنی،

شاید جوهره‌ای تازه و متفاوت سر برآورد.

گاهی هنگام کار هنوز جوهره را نمی‌شناسی - تنها در حال آزمایش و بازی هستی.

و وقتی به چیزی می‌رسی که آن را دوست داری، شاید آنگاه پی ببری که جوهره‌اش چه بوده است.

استخراجِ جوهره و نزدیک کردن اثر به آن تا حد ممکن، تمرینی است آموزنده و پُرارزش.

توجه کنید چند عنصر را می‌توان حذف کرد. پیش از آنکه اثرت دیگر آن اثر نباشد.

آن را پالایش کن تا به ساده‌ترین، بی‌زینت‌ترین شکل ممکن برسد - درعین‌ حال که کامل باقی بماند.

و هیچ چیزِ اضافه‌ای در آن نباشد.

تزئینات گاهی مفیدند، اما اغلب چنین نیست.

.در بیشتر موارد، سادگی قدرت بیشتری دارد*.

اگر می‌خواهید دو بخش را - چه دو جمله، چه دو قسمت از یک ترانه - در کنار هم قرار دهید،

گاهی قدرتی عمیق در آن است که این کار را بدون استفاده از هیچگونه پیوند یا گذار انجام دهید.

ساده‌ترین و شکیل‌ترین راه را برای بیان مقصودتان پیدا کنید، با کمترین میزان اطلاعات ممکن.

اگر تردیدی دارید که آیا عنصری به کلیت اثر خدمت می‌کند یا نه، احتمالاً بهتر است آن را حذف کنید.

برخی هنرمندان نسبت به حذف بخشهایی از اثر، نوعی وسواس یا باور خرافی پیدا می‌کنند.

انگار با برداشتن یک جزء، کل پروژه از بین خواهد رفت.

اما به یاد داشته باشید هر چیزی که حذف می‌کنید، اگر واقعاً لازم باشد، همیشه می‌توانید دوباره آن را بازگردانید.

کمال زمانی به دست نمی‌آید که دیگر چیزی برای افزودن نداشته باشی، بلکه زمانی‌ست که چیزی برای کاستن باقی

نمانده باشد. "آنتوان دو سنت‌اگزوپری، باد، شن و ستارگان"

در نهایت، حاصلِ جوهره‌ مجموع آثارمان می‌تواند بازتابی باشد از آنچه هستیم.

هرچه بیشتر به جوهره‌ واقعیِ هر اثر نزدیک شویم،

زودتر یا دیرتر، در لحظه‌ای از زمان،

آن آثار به شکلی،

ردپاهایی از خودِ ما را آشکار خواهند کرد.

افسانه‌های مشکوک

جوهره

برای ورود به اولین فصل کتاب

Notes:

less is more : سادگی قدرت بیشتری دارد