به‌طور طبیعی، بسیاری از هنرمندان به یکی از دو دسته گرایش دارند: آزمایشگران یا تمام‌کنندگان.

آزمایش گران بیشتر به رویاپردازی و بازی علاقه‌مند هستند و تمام‌کردن و ارائه‌ اثر برایشان دشوارتر است.

تمام‌کنندگان، تصویر معکوس آنها هستند؛ بازتابی وارونه. آنها با شفافیتی فوری، به‌سوی نقطه‌ پایان حرکت می‌کنند.

آنها تمایل چندانی به بررسی مسیرها و انتخاب‌های متنوعی که در مراحل تجربه و پرداخت پدیدار می‌شوند، ندارند.

هر کدام می‌توانند با بهره‌گیری از ویژگی‌های دیگری، مسیر خود را پربارتر و هموارتر کنند.

تمام‌کنندگان می‌توانند از صرف زمان بیشتر در مراحل ابتدایی سود ببرند: نوشتن فراتر از حداقل لازم، آزمودن مواد،

دیدگاه‌ها و جنبه‌های دیگر. دادن فضایی به خود برای بداهه‌پردازی و شگفتی در روند کار.

آزمایش‌گران می‌توانند از به ‌پایان‌ رساندن یک بخش مشخص از کار بهره‌مند شوند — مثلاً یک نقاشی، یک

قطعه موسیقی یا فصلی از یک کتاب. حتی گرفتن یک تصمیم محوری برای ادامه مسیر می‌تواند مؤثر باشد.

به‌عنوان مثال، یک آلبوم موسیقی را تصور کن. اگر موسیقی‌دان هستی و با ده قطعه ناتمام روبرو شده‌ای، بهتر است

تمرکزت را فقط بر روی دو قطعه بگذاری. وقتی کار را ساده‌تر و هدفمندتر می‌کنیم، تغییری واقعی رخ می‌دهد.

به پایان رساندن حتی بخش کوچکی از پروژه، احساس پیشرفت و اعتماد به نفس می‌آورد.

حرکت از دو به سه بسیار آسانتر از رفتن از صفر به دو است و و اگر روی شماره‌ سه متوقف شدی، رهایش کن و به

سراغ چهار و پنج برو و آنها را به پایان برسان.

هر بخشی از پروژه را که می‌توانی، به پایان برسان، بی‌آنکه درگیر یک نقطه شوی. وقتی حجم کار سبکتر شود،

بازگشت به بخشهای نیمه ‌تمام بسیار ساده‌تر است. اغلب دانشی که از به‌پایان‌ رساندن بخشهای دیگر بدست

می‌آوریم، به کلیدی برای عبور از موانع قبلی تبدیل می‌شود.

قوانین موقتی

آزمایشگران یا تمام ‌کنندگان

برای ورود به اولین فصل کتاب

زیرنویس :