صدای آب در دوردست به گوش می رسد.

نسیمی از هوای گرم را احساس می‌کنم، اگرچه تشخیص آن دشوار است، زیرا موهای دستم احساس ميكنند كه هوا در حال سرد شدن

است. دو پرنده آواز می خوانند و با چشمان بسته، آنها را تقریباً پنجاه قدم پشت سرم ,در سمت راستم قرار می دهم.

حالا یک پرنده کوچکتر، یا حداقل پرنده اى كه صدای جیر جیر بلندترى دارد وارد منظره صوتی پشت سر من،در سمت چپ من می شود.

از همخوانى ریتمیک آنها ، به نظر می رسد که پرندگان در گفتگو نیستند. هر کدام آهنگ خودش را ميخوانند.

متوجه صدای خودروی ميشوم كه در حال عبور است و از دور صدای بچه ها را می شنوم . صداى مبهمى از موسیقی ریتمیک از سمت

چپ شنیده میشود. سمت چپ صورتم، درست جلوی گوشم، احساس خارش مي كند.

وسیله نقلیه ای با صدای بلندتر و سنگین تر می گذرد و کمی موسیقی جاز به محل من نزدیک تر می شود.اکنون متوجه می‌شوم که قبلاً آن

را با صدای آرام روشن کرده ام و تا این لحظه غير قابل شنيدن بوده است. شخصى فرا می رسد. چشمانم را باز می کنم. و همه چیز از

بین می رود.معمولاً این باور وجود دارد که زندگی مجموعه ای از تجربیات بیرونی است. و ما باید یک زندگی ظاهری خارق العاده داشته

باشیم تا چیزی برای به اشتراک گذاشتن داشته باشیم. تجربه دنیای درونی ما اغلب به طور کامل نادیده گرفته می شود.

اگر بر آنچه در درون خودمان می گذرد تمرکز کنیم - احساسات، عواطف، الگوهای افکارمان - می توانیم به انبوهی از اطلاعات دست پیدا

كنيم. دنیای درونی ما به اندازه خود طبیعت جالب، زیبا و شگفت‌انگیز است. در اصل آن هم زاییده طبیعت هستند.

وقتی به داخل می رویم، در حقيقت در حال پردازش آنچه در خارج می گذرد هستیم. ما از هم جدا نیستیم بلكه به هم متصل هستیم ، ما

یکی هستيم.

در نهایت، فرقی نمی‌کند که محتوای شما از درون یا بیرون سرچشمه می‌گیرد. اگر یک فکر یا عبارت زیبا به ذهنتان خطور كند، یا اگر

غروب زیبایی دیدید، هيچكدام برترى بر ديگرى ندارند.هر دو از جهات مختلف به یک اندازه زیبا هستند.

این مفید است که در نظر بگیریم که همیشه گزینه های بیشتری از آنچه ممکن است تصور کنیم در دسترس ما وجود دارد.

1. خاطرات و ذهن ناخودآگاه

۱۳- نگاه به داخل

برگی دیگراز کتاب "عمل خلاقانه : روشی برای بودن" اثر ریک روبین. برای ورود به اولین فصل کتاب