آهنگسازی است که تمام آثارش را در همان اتاقِ شلوغ و قدیمیِ یک ساختمان اداری نوشته.

سی سال است که آن اتاق دست‌نخورده مانده و او اجازه نمی‌دهد کسی آن را تمیز کند.

می‌گوید: «راز، در همین اتاق نهفته است.» او به آن باور دارد و برایش کار می‌کند.

چارلز دیکنز همیشه قطب‌نمایی همراه داشت، تا مطمئن شود شبها رو به شمال می‌خوابد.

او معتقد بود هماهنگی با جریان‌های الکتریکی زمین، به خلاقیتش کمک می‌کند.

دکتر زئوس قفسه‌کتابی با دری پنهان داشت که صدها کلاه عجیب در آن پنهان بود. او و ویراستارش هر بار کلاهی

برمی‌داشتند و تا زمانی که الهام نازل شود، به‌چشمهای یکدیگر زل می‌زدند.

این داستان‌ها ممکن است کاملاً واقعی نباشند, اما مهم نیست.

اگر یک آیین یا خرافه، تأثیری مثبت بر کار هنرمند داشته باشد،پس ارزش دنبال‌کردن دارد.

هنرمندان با شیوههای گوناگون دست به آفرینش زده‌اند.

در نهایتِ بی‌نظمی یا در اوج نظم و گاه در نقطه تلاقیِ این دو.

نه زمانِ درست وجود دارد،نه روشِ قطعی و نه ابزارِ حتمی.

گرفتن توصیه از هنرمندان باتجربه می‌تواند مفید باشد، اما باید آن را به‌عنوان «اطلاعات» گرفت، نه «نسخه‌ تجویزی».

چنین توصیه‌هایی ممکن است دریچه‌ای تازه بگشایند و دیدگاهت را نسبت به امکانها گسترش دهند.

هنرمندانِ تثبیت‌شده معمولاً از مسیر خود حرف می‌زنند و راه‌حلهایی را پیشنهاد می‌کنند که برای آنها کارساز بوده‌اند

و این راه‌ حلها، اغلب مختصِ سفرِ خودِ آنهاست، نه[ سفرِ] تو.

یادمان باشد: راهِ آنها، «راه» نیست.

مسیر تو، منحصربفرد است . راهیست که فقط خودت می‌توانی در آن قدم برداری.

هیچ مسیر واحدی برای رسیدن به هنر بزرگ وجود ندارد.

این به‌معنای نادیده‌گرفتن خرد دیگران نیست. خرد را با مهارت دریافت کن. امتحانش کن و ببین چقدر با تو سازگار است.

آنچه را مفید است جذب کن،و باقی را رها. و مهم نیست منبع چقدر معتبر باشد همیشه خودت آزمایش کن و با درونت

هماهنگ شو تا متوجه شوی چه چیزی برای تو کار می‌کند.

تنها تمرینی که اهمیت دارد، همان است که تو بطور مداوم انجام می‌دهی. نه تمرین هنرمندان دیگر.

روشِ زاینده‌ خودت را پیدا کن،آن را به‌کار بگیر و زمانی که دیگر سودی ندارد، رهایش کن.

در آفرینش هنر، راه اشتباهی وجود ندارد.

۶۳ – آنچه برای تو کار می‌کند (باور داشتن)

برای ورود به اولین فصل کتاب

Notes: